«غریب» عزت نفس ملی را برمی‌انگیزد/ ماجرای یک نفوذی به گزارش کانال خبری ایران در کانال مجله هنری «غریب» عزت نفس ملی را برمی‌انگیزد/ ماجرای یک نفوذی به گزارش خبرنگار هاریکا، علی اکبر عبدالعلی زاده منتقد سینما و تلویزیون و فعال رسانه با بیان اینکه فیلم «غریب» را خیلی دوست داشته است، در برنامه «نقد […]

«غریب» عزت نفس ملی را برمی‌انگیزد/ ماجرای یک نفوذی

به گزارش کانال خبری ایران در کانال مجله هنری «غریب» عزت نفس ملی را برمی‌انگیزد/ ماجرای یک نفوذی به گزارش خبرنگار هاریکا، علی اکبر عبدالعلی زاده منتقد سینما و تلویزیون و فعال رسانه با بیان اینکه فیلم «غریب» را خیلی دوست داشته است، در برنامه «نقد سینما» گفت: حوزه سینمای دفاع مقدس و مقاومت پر از شخصیت‌های جذاب و داستان های غافلگیرکننده است و شهید محمد بروجردی در این حوزه با یک سبک رفتاری شناخته شده است که او را مسیح کردستان می نامیدند.
وی اضافه کرد: دوستان کرد من که در زمان حضور شهید بروجردی در کردستان کودک بودند، همچنان از او به نیکی می کنند. این خیلی پایگاه ارزشمندی است و اگر جریان فرهنگی رقیب ما چنین سوژه ای داشته باشد دنیا را از آن پر می کند ولی در ایران طول می کشد تا سیستم و هنرمندان بتوانند سراغ این شخصیت ها بروند.
این منتقد تاکید کرد: فیلم «غریب» شخصیت پردازی دقیقی دارد که برای نسل امروز ما حائز اهمیت است. این فیلم روایتی تاریخی دارد در حالی که مهارت های امروزی را یادآوری می کند. این میزان دلسوزی و رشادت برای جان عزیزان کرد در زمان جنگ و غائله ابتدای پیروزی انقلاب را چون تکرار و تبیین نکرده ایم، فراموش شده است.
عبدالعلی زاده تصریح کرد: امروز می بینیم که کومله خودش را به عنوان منجی معرفی کرده که مضحک و خنده دار است. این ناشی از کوتاهی سازمان های فرهنگی است که به خوبی به وظیفه خود عمل نکردند و ما را در این وضعیت فرهنگی خطرناک قرار داده اند.
این منتقد بیان کرد: بخش زیادی از نسل امروز از تاریخ ما منقطع هستند و ما مقصر این انقطاع هستیم. از بعضی بچه ها می پرسم صدام کیست، نمی شناسند و این شگفت آور و حاصل همین عدم توجه و تبیین است.
عبدالعی زاده تاکید کرد: محمد حسین لطیفی و دوستانش در فیلم «غریب» یک مساله تاریخی را به شیوه ای روایت می کنند که عزت نفس ملی را در نسل گذشته و جدید برمی انگیزد.
وی درباره اینکه آیا فیلم دیر شروع نمی شود، پاسخ داد: خیر؛ به نظرم فیلم خیلی خوش ریتم و خوب است. در بخش ابتدایی، فیلم تلخکامی را که برای بخشی از فرماندهان جنگی رخ داد، روایت می کند. دوستانی که تاریخ جنگ خوانده اند، می دانند انشقاقی در آن دوران میان برخی فرماندهان وجود داشت در حالی که امروز این بخش فراموش شده است. اما این فرماندهان یک به یک به نوعی سراغ شهادت خودخواسته رفته اند. این فیلم پیام های بسیاری دارد و ما باید نقد از درون را از همین فیلم ها ببینیم. «غریب» کدهایی برای اهل نظر می دهد.
امیر مافی مجری برنامه نیز با اشاره به شهید ایرج نصرت زاد که در این فیلم شخصیت او نیز به تصویر کشیده شده، گفت: ایشان شخصیتی برجسته است که در این فیلم به خوبی به او پرداخته شده است و از این اتفاق خیلی لذت بردم.
عبدالعلی زاده نیز در ادامه گفت: «غریب» منصفانه حضور ارتش را تالیف و منتقل می کند. جدا از حضور زیرکانه شهید بروجردی، نگاه فرهنگ انقلاب به خوبی در فیلم توضیح داده شده است؛ مثلا جایی که سرباز نفوذی مردم را بیدار می کند تا نماز بخوانند و از سوی دیگر نگاه شهید بروجردی که مردم دوستانه و انسانی است به تصویر کشیده می شود. او حتی با افراد دستگیر شده مذاکره کند، انگار به آنها برای حفظ کشور اعلام نیاز می کند اما آنها بی توجه هستند. او خودش را بالاتر از هیچ کدام از ارکان ملی نمی داند و نجات جان افراد برایش مهم است. درباره داستان «ضامن آهو» می گویند چرا امام رضا (ع) شکارچی را نکشت؟ چون او می خواست هم شکار و هم شکارچی را نجات دهد و این نگاه دینی و قوام یافته ایرانی در فیلم «غریب» هم به چشم می خورد.
وی در پایان تصریح کرد: نکته بعدی درباره سطح نفود است که در سینمای ایران از «ماجرای نیمروز» شروع شد. در «غریب» هم می بینیم که چگونه نفوذ جریان سیاسی در دولت می خواهد دشمن را نجات بدهد. درباره آن سرباز نفوذی هم می بینیم که عملش در اغراق در امور دینی و امر به معروف از ذات دشمنی اش می آید. بخشی از این مسائل و آموزه های اجتماعی را در «غریب» دریافت می کنیم. امیدوارم براتون خبر «غریب» عزت نفس ملی را برمی‌انگیزد/ ماجرای یک نفوذی براتون مفید بوده باشه